ĆWICZENIA TEATRALNE

Strony z ćwiczeniami i pomysłami :
http://www.grzegorznoras.eu/teatr/cwiczenia-teatralne/przyklady-do-cwiczen/item/81-pomniki
http://www.grzegorznoras.eu/teatr/cwiczenia-teatralne/przyklady-do-cwiczen/item/80-maszyny
http://www.grzegorznoras.eu/teatr/cwiczenia-teatralne/emocje/wtorne/item/108-oczekiwanie

1. Gimnastyka buzi i języka
Rozgrzewanie aparatu mowy
– po każdym ćwiczeniu parskamy jak konie dla rozluźnienia mięśni.
– rozciąganie policzków
– kląskanie
– liczenie zębów językiem
– oblizywanie się
– język szeroki jak łopata (przy otwartych ustach
– język wąski (przy otwartych ustach)
– krążenie językiem przed zębami
– sięganie językiem do brody i nosa
2. Modlitwa mnicha
Modlimy się wymawiając na wydechu tylko sylaby mi, me, ma, mo, mu
3. Dyrygent i chór
Chór mówi jakiś wiersz np. „Siała baba mak” dostosowując się do dyrygenta – ręce na dole – cicho, u góry – głośno
4. Mówienie z korkiem w ustach (między zębami).
5. Marsz na punkt
Cele: wyczucie czasu i przestrzeni, koncentracja uwagi
Do ćwiczenia wyznaczona zostaje określona płaszczyzna o dowolnym kształcie i powierzchni. Grupa ustawia się po obwodzie płaszczyzny. Każdy uczestnik ćwiczenia obiera sobie w obrębie wydzielonej płaszczyzny punkt, do którego wyruszy na określony sygnał. Dzieci jednocześnie maszerują do wybranego przez siebie celu po linii prostej. Nie mogą odrywać wzroku od obranego punktu. Nie mogą też się zderzać nawzajem, czy ocierać się o siebie.
Ćwiczenie wykonuje się w różnym tempie zaczynając od wolnego , kończąc na szybkim. Stopniowo ogranicza się też przestrzeń.
6. Chodzę jak…
Cele: wyczucie czasu i przestrzeni, wyrażanie emocji ruchem, kontrola ciała.
Uczestnicy spacerują po sali w różnych kierunkach. Prowadzący wydaje polecenia, które co jakiś czas zmienia, np.
Jesteśmy bardzo zmęczeni. Niesiemy ciężką paczkę. Śpieszymy się na autobus. Jesteśmy szczęśliwi, bo wygraliśmy na loterii. Idziemy z otwartym parasolem, który wyrywa nam wiatr. Przechodzimy po chyboczącym się moście nad przepaścią.
7. Budowla
Cele: budowanie zaufania, kontrola własnego ciała, ćwiczenie koncentracji uwagi
Prowadzący dzieli grupę na kilkuosobowe zespoły. Każda grupa losuje zadanie. Wspólnie mają skonstruować, poprzez przybranie charakterystycznych pozycji określoną w zadaniu budowlę, np. samolot, statek, wiszący most, szałas, hamak, huśtawka.
Następnie uczestnicy muszą ożywić swoją budowlę poprzez ruch np. wieje silny wiatr. Zbudowane struktury nie mogą upaść.
8. Ufam partnerowi
Cele: budowanie wzajemnego zaufania,
Uczniowie stoją parami. Zwróceni są twarzami w tę samą stronę, z tym, że jeden stoi przed drugim. Stojący z przodu pada do tyłu i daje się złapać osobie stojącej za nim.
9. Ograniczony język
Cele: rozwijanie wyobraźni i komunikowania się
Nauczyciel zwraca się do grupy: Jestem potężną czarownicą. Za dużo mówicie. Odbieram wam prawo mówienia. Jednakże jestem wspaniałomyślna i pozwalam wam zostawić sobie cztery wybrane przez was słowa. Napiszcie je na kartce. Dobierzcie się parami i spróbujcie porozumieć się z drugą osobą używając- ty swoich , ona swoich czterech słów.
10. Razem głośniej
Cele: uwalnianie napięcia emocjonalnego, rozgrzewka, budowanie zaufania.
Grupa kuca razem. Prowadzący zaczyna mruczeć, a dzieci mu wtórują stopniowo podnosząc głos. Na koniec wszyscy wyskakują do góry głośno krzycząc razem.
11. Posłuchaj mnie
Cele: budowanie zdrowych relacji z ludźmi, wdrażanie do samooceny
Jedna z osób w parze ma zaciśnięte pięści, druga używając słów próbuje ją przekonać, aby je otworzyła. Osoba otwiera tylko wtedy, gdy czuje, że została przekonana.
Warianty: zwinięty w kłębek, trzymający jakiś przedmiot, leżący itp.
12. Mistrz i uczniowie
Cele: samoświadomość, ćwiczenie ekspresji, wprowadzenie do ćwiczeń ruchowych
Uczniowie stoją w kręgu. Wybrany uczeń wchodzi do środka i chodzi dookoła. Na określony sygnał zatrzymuje się. Grupa próbuje określić cechy charakterystyczne poruszania się danego ucznia, następnie próbuje go naśladować. dzieci maja za zadanie wczuć się w daną osobę .
13. Niezidentyfikowana maszyna
Cele: koncentracja, techniki mimiczne
Pierwsza osoba wstaje i wykonuje jakiś ruch, który stale powtarza, obok niej staje następna i wykonuje swój ruch, i tak dalej….
14. Trzy emocje
Cele: rozwój relacji interpersonalnych, komunikacja, rozwój społeczny
Grupa wybiera lub układa historyjkę, która posłuży za temat do improwizacji. Następnie dostaje lub wymyśla trzy uczucia, które musi włączyć do swojej opowieści tak, że historia zaczyna się od pierwszego, przechodzi przez drugie, kończy się na trzecim, np. zmartwienie – panika- ulga
15. Nakręcane zabawki
Cele: koncentracja, ruch , improwizacja
Każdy z uczestników staje się zabawką, która porusza się dopóki jest nakręcona. Prowadzący określa czas jednej sekwencji ruchu. Koniec i początek ruchu powinien być wyraźnie zaznaczony.
16. Fotografia rodzinna
Cele: trening zachowań scenicznych, utrzymanie dyscypliny ruchowej,
Dzieci oglądają zdjęcia, bądź obrazki, które są inspiracją do zabawy. Zabawa przebiega w trzech fazach:
1. Wierne odtworzenie sytuacji z obrazka. Odwzorowaną próbę zatrzymujemy na kilka sekund w stop – klatce.
2. Wymyślanie sytuacji, która doprowadziła do chwili utrwalonej na fotografii. Wydarzenia dzieci prezentują w formie dialogu lub krótkiej scenki.
3. Zamknięcie wymyślonej sytuacji wyrazistym akcentem
17. Karuzela
Cele: ćwiczenia w improwizowaniu i odgrywaniu ról
Dzielimy grupę na zespoły kilkuosobowe i nadajemy im kolejne numery.
Osoba nr 1 i 2 odgrywają scenkę na wylosowany wcześniej temat, np. ekspedientka i klient. Kiedy scenka jest w toku, jeden z widzów, np. osoba nr 3 włącza się do niej i ma zmienić jej temat. Może to być inny klient, który jest, np. nauczycielem i zaczyna opowiadać zdarzenie ze swojej szkoły. Osoba nr 1 musi znaleźć pretekst, aby wycofać się z tej rozmowy, zostawiając osobę nr 2 i 3. Do tej sceny dochodzi osoba nr 4 i to ona zmienia temat. Osoba nr 2, wycofuje się itd.
18. Przystanek autobusowy
Cele: budowanie historii postaci przez indywidualnych aktorów
Prowadzący jest narratorem budowanej historii, podpowiada grupie kierunek rozwoju sytuacji, pozostawia swobodę wyboru rozwiązań.
Np. Wyobrażamy sobie, że stoimy na przystanku i czekamy na autobus, który ma wyraźne opóźnienie.
Na przystanek przychodzi przeziębiony mężczyzna, który kaszle i kicha nie zasłaniając ust….
19. Reżyser
Cele: odkrywanie siebie, odgrywanie ról
Jeden uczestnik zostaje reżyserem. Opowiada grupie jakieś zdarzenie ze swojego życia. Grupa ma za zadanie odegrać to wydarzenie zgodnie z wskazówkami reżysera.
20. Zwolniony film
Cele: świadomość własnego ciała, koncentracja uwagi
W zabawie chodzi o jak najwolniejsze podniesienie wyobrażonego przedmiotu
– Inny wariant – w parach podawanie sobie wyobrażonego przedmiotu.
21. Sklep z zabawkami
Wyznaczamy sprzedawcę i kupującego. Pozostała część grupy, to zabawki w sklepie. Kupujący mówi, jaką zabawkę potrzebuje, wszyscy uczestnicy są taką zabawką. Sprzedający zachwala zabawki i „uruchamia” je kolejno klaśnięciem lub przez nakręcenie kluczyka. Zabawki prezentują się jak najlepiej jak potrafią. Wybrana przez klienta zabawka staje się klientem, a klient sprzedawcą.
22. Pociąg
Na sygnał dzieci robią pociąg – pierwsze gotowe dziecko staje się lokomotywą i nadaje rytm, następne przyłączają się do niego (dostosowując się do tego rytmu) jako wagoniki (każdy z innym wyrazistym ruchem). W rytmie wydają odgłosy i poruszają się. Pociąg jedzie coraz prędzej i wreszcie się wykoleja.
23. Dzwony
Każde dziecko wymyśla sobie, jakim będzie dzwonem, jak będzie się ruszać, jakie dźwięki będzie wydawać (jeden wybrany powtarzający się schemat ruchowy i dźwiękowy).. Pierwsze odważne nadaje rytm główny, do którego musi się dostosować reszta.
24. Trzy zaczarowane krzesła
I krzesło – śmiech, II krzesło – rozpacz, III krzesło – złość. Ćwiczenie polega na pokazaniu tych trzech emocji, przesiadając się z krzesła na krzesło. N. powinien najpierw omówić – po czym poznać, że ktoś jest zrozpaczony, smutny czy wesoły, co się w tym czasie z nim dzieje.
25. Walczące potwory
Uczniowie stoją w dwóch rzędach naprzeciw siebie. Wskazane dziecko wymyśla sposób przepędzenia potworów z przeciwka. Wszystkie dzieci z jego rzędu muszą go naśladować.
26. Defilada dziwaków
Uczniowie chodzą po sali na sygnał prowadzącego. „zamieniają” się w postacie (naśladują je ruchem, gestem i głosem) np. staruszka, niedźwiedź, pisklę, silny wiatr, złodziej, kuternoga, księżniczka
27. Orkiestra
Wymyślają kim są w zespole, na czym grają, naśladują muzyków gestem, ruchem, głosem.
28. Podawanie emocji
Jeden drugiemu przekazuje swoje emocje np. złość – gest + mina + głos.
29. Marionetka
(w parach) Jedna osoba jest marionetką, druga aktorem, który pociąga za sznurki, dzięki czemu marionetka się porusza.
30. Posłuchaj
Cel – ośmielenie do mówienia. To ćwiczenie należy prowadzić element po elemencie.
a) Posłuchaj tego, co najdalej poza budynkiem,
b) Posłuchaj tego, co w budynku, poza salą (już nie słyszysz tego co daleko,
c) Posłuchaj tego, co się dzieje w sali (nie słuchaj kolegów),
d) Posłuchaj tego, co się dzieje wewnątrz siebie ,
Nie pytamy głośno co słyszałeś – Uczniowie wymieniają wrażenia między sobą, tak aby obudzić ciekawość.

31. Spójrz mi w oczy
Jedna osoba stoi na środku sali, pod wszystkimi ścianami ustawiamy pozostałe dzieci, które patrzą na głowę osoby stojącej pośrodku. Ta zaś ma zadanie stać z głową opuszczoną, nagle ją podnieść i spojrzeć w oczy dowolnej osobie, wytrzymać spojrzenie przez kilka sekund, opuścić głowę. Tę czynność powtarzamy wielokrotnie w stosunku do wszystkich ćwiczących.
Ćwiczenie
Mówienie dowolnego tekstu w ten sposób, by kolejne jego fragmenty wyraźnie adresować wzrokiem do różnych punktów pomieszczenia np. do żyrandola, do okna, do kolegi,.

32. Arka Noego
Ze stołów, krzeseł, koców i innych materiałów uczestnicy budują arkę, następnie ustalają między sobą, jakie zwierzęta mają wsiąść do arki. Nazwę tych zwierząt zapisują na dwóch karteczkach. Każdy losuje jedną karteczkę i próbuje przedstawić w formie pantomimy zanotowane tam zwierze. Każde zwierzę występuje 2x, zaczyna się wiec poszukiwanie partnerów. Kiedy dwa zwierzęta się już odnajdą, wtedy udają się do arki. Noe sprawdza ich kartki, jeśli wszystko się zgadza wpuszcza je do środka
33. Elementy pogody
Uczestnicy ustawiają się w kręgu jeden za drugim tak, aby każdy widział plecy sąsiada. wykonują masaż pleców sąsiadowi zgodnie z słyszaną opowieścią prowadzącego.
Wieje wietrzyk: fiu, fiu, fiu (dmuchamy w jedno i drugie ucho dziecka)
Kropi deszczyk: puk, puk, puk (delikatnie stukamy palcami)
Deszcz ze śniegiem: chlup, chlup, chlup ( uderzamy dłońmi zwiniętymi w miseczki)
A grad w szyby: łup, łup, łup (lekko uderzamy pięściami w plecy dziecka)
Świeci słonko: ruchem okrężnym gładzimy plecy dłonią
Wieje wietrzyk: dmuchamy we włosy
Pada deszczyk: stukamy palcami.
Czujesz dreszczyk?: leciutko szczypiemy w kark.

34. Różdżka emocji (DD)
Jedno dziecko jest czarodziejem.
Wypowiada zaklęcie: Jestem czarodziejem i zamieniam Was w ....
(strach, radość.... itp)
Wszyscy uczestnicy zabawy przybierają pozę, mimikę obrazującą dane uczucie.

ZABAWY Z UŻYCIEM REKWIZYTU:
1. Instrumenty
Na hasło: „orkiestra”, każde dziecko tworzy wymyślony przez siebie instrument. Wszyscy „grają”, wydając dźwięki właściwe dla swojego instrumentu.
ANIMACJA PRZEDMIOTÓW
2. Taniec z miotłą
Dzieci stoją w kole, chętny uczestnik tańczy z miotłą w środku koła, potem następuje zmiana partnera. Warianty: taniec ze swetrem, sukienką itp.
3. Teatr balonów
Dla każdego uczestnika potrzebujemy po jednym balonie i szczotce ( może być kij), Na napompowanym balonie dzieci rysują twarz Przy pomocy taśmy klejącej można przykleić kilka kawałków wełny albo pasków papieru jako włosy. Następnie balon zostaje przymocowany do kija bądź szczotki. Można założyć takiej kukle sweter lub koszulę. Tak przygotowanymi kukłami bawimy się w teatr.
4. Teatr pudełek po zapałkach
Każdy otrzymuje puste pudełko po zapałkach Jego wewnętrzna część wysuwa się do połowy – będzie to głowa lalki Na jej dnie dzieci malują twarz włosy. Lalki te zakładane są na palec wskazujący.
5. Aukcja
Każdy z uczestników wyobraża sobie przedmiot, który zamierza wystawić na aukcji. Kolejno uczestnicy wystawiają g na aukcji do sprzedaży. Mają go tak zareklamować, aby sprzedać jak najdrożej.
6. Jestem czymś…
I
Uczestnik spośród różnych obrazków przedstawiających różne przedmioty lub zwierzęta itd. wybiera sobie jeden, z którym mógłby się utożsamić. Następnie dobiera trzy cechy pasujące do tego przedmiotu czy zwierzęcia.
Mówi, np. Jestem poduszką. Jestem przyjemna, miękka i wygodna.
Następnie słowo poduszka zamienia na swoje imię: Na imię mi Dorota. Jestem przyjemna, miła i wygodna.
Rozmowa w kręgu na temat doświadczeń poprzez dokończenie zdania:
– Kiedy to wypowiadałam, poczułam ……
– Kiedy to wypowiadałam, odkryłam….
II
Uczestnik wybiera przedmiot, zwierzę i opowiada o określonym wydarzeniu z punktu widzenia tego przedmiotu, lub zwierzęcia.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz