SREBRNY GROSZ

Dorota Dankowska

Na motywach baśni Hansa Christiana. Andersena

DEKORACJA: pusta scena, aktorzy ubrani na czarno, różnią się tylko nakryciami głowy. Spośród monet i groszy wyraźnie powinien wyróżniać się srebrny grosz..

REKWIZYTY: płachty materiału błękitnego, granatowego, czerwonego.

SCENA 1

( Gra muzyka monety tańczą. Słychać pobrzękiwanie.)

MONETA 1:

A zatem wróciłeś.

MONETA 2:

Miałeś wiele szczęścia.

GROSZ 1:

Opowiedz nam swoją historię

GROSZ 2:

Opowiedz!

SREBRNY GROSZ:

Skoro nalegacie. Zacznę od naszych narodzin.

WSZYSCY:

W naszej mennicy?

SREBRNY GROSZ:

Tak w naszej mennicy

SCENA 2

Pieniądze otaczają go w kółko. Tańczą. Wykonują króciutką etiudę teatralno- ruchową pt. „Narodziny”.

MONETY:

Nowy srebrny grosz! Nowy srebrny grosz!

MONETA 1

Jak błyszczy!

MONETA 2

Jak się mieni

MONETA 3

Jaki on piękny!

SREBRNY GROSZ

Witajcie kochani! Jak miło was poznać. Szkoda, że tak krótko. Pewnie teraz powędruję w  daleki świat. Może jeszcze się spotkamy!

SCENA 3

Etiuda teatralna: ludzie chodzą po scenie przekazują sobie wzajemnie srebrny grosz. Stop – klatka.

SREBRNY GROSZ:

To jest życie! Jestem w ciągłym ruchu. U nikogo nie zatrzymuję się na dłużej. Ledwie kogoś poznam już się rozstajemy.

Ciąg dalszy etiudy. Stop – klatka:

MĘŻCZYZNA 1

O srebrny grosz! Wyjeżdżam za granicę. Wezmę cię, abyś przypominał mi o ojczystej ziemi.

SREBRNY GROSZ

To cudownie! Teraz dopiero zaczną się przygody. Wyjadę w obce kraje. Zobaczę kawał świata! Hura!

(Etiuda teatralna: Ludzie wędrujący po scenie . Srebrny grosz wędruje zawsze w towarzystwie mężczyzny. Stop – klatka.)

SREBRNY GROSZ

Spotykam różne monety. Wpadają i wypadają z sakiewki. A ja? Podróżuję, ale nie wiem dokąd. Bo niby skąd mam wiedzieć, skoro siedzę tu zamknięty.

(Taniec monet.)

SREBRNY GROSZ:

Hej wy, monety! Jakie jesteście?

MONETA 4:

Francuskie.

MONETA 5:

Włoskie.

MONETA 1:

Niemieckie

MONETA 2:

Hiszpańskie.

SREBRNY GROSZ:

A wiecie gdzie się znajdujemy?

MONETA 4:

W Paryżu.

MONETA 5

W Rzymie.

MONETA 1

W Berlinie.

MONETA 2

W Madrycie

SREBRNY GROSZ:

A zatem jestem w świecie, którego nie mogę oglądać. Bo co można zobaczyć z dna sakiewki? Lepiej było żyć w kraju rodzinnym. Przynajmniej nikt mnie w zamknięciu nie trzymał. Każdy cieszył się z mojego posiadania.

SCENA 4

Etiuda teatralna: - ludzie wędrują po scenie w różnych kierunkach. Srebrny grosz maszeruje przy mężczyźnie. Próbuje wyglądać zza jego pleców. Wreszcie powoli odłącza się od niego zniżając się do ziemi. Turla się Stop – klatka.

SREBRNY GROSZ

Jestem wolny! Udało się! Jaki świat jest piękny! Znowu będę w ciągłym ruchu. Znowu będę ceniony i podziwiany. Jakie życie jest piękne!

(Etiuda cd. Ludzie chodzą po scenie zatrzymują się i idą dalej. Srebrny krąży miedzy nimi. Wreszcie zatrzymuje się miedzy mężczyzną i kobietą.)

KOBIETA 1

Co to za grosz?

MĘŻCZYZNA 2:

To przecież nie jest tutejsza moneta! To fałszywy pieniądz. Nic nie wart!

( Wszyscy ludzie otaczają srebrny grosz)

WSZYSCY:

Fałszywy grosz. Nic nie wart! Nic nie wart! Nic nie wart!

SREBRNY GROSZ:

Jak to fałszywy? Przecież jestem ze srebra. Mam dobry dźwięk i rysunek. Jak to nic nie wart?

WSZYSCY:

Fałszywy grosz, nic nie wart!  

(Odwracają się i stają tyłem rozrzuceni po scenie.)

 

SCENA 5

 W rytm muzyki wbiegają różnorodne monety i grosze. Srebrny grosz w bezruchu leży na środku sceny.

GROSZ 1:

Biedaczysko! Dopiero teraz zacznie się jego groza!

GROSZ 2:

Niechciany, podrzucany.

MONETA 1:

Fałszywy. Utrapienie z takim groszem. Nikt się nim nie chwali.

MONETA 2:

Każdy go się wstydzi.

MONETA 3:

Ludzie próbują  przemycać go między nami prawdziwymi monetami.

MONETA 4:

Czasami się udaje, a czasami nie!

MONETA 5

Marne takie życie!

PIENIĄDZE

Marne!

SREBRNY GROSZ

Marny ja grosz. Na świecie ma się takie znaczenie, jakie komu świat przypisuje.

(Etiuda teatralna: srebrny grosz popychany jest od człowieka do człowieka aż wpada w ręce staruszki. Stop - klatka )

STARUSZKA

Fałszywy pieniądz! Że też mnie się to przytrafiło. Muszę go podrzucić komuś ukradkiem. Może piekarzowi?

(Etiuda teatralna: Staruszka kupuje chleb – piekarz odrzuca jej fałszywy pieniądz. Srebrny grosz znowu jest przerzucany z ręki do ręki. Stop – klatka.)

STARUSZKA

A może ty jesteś grosz szczęścia? Tak, ty możesz zostać groszem szczęścia. Zrobię w tobie dziurkę i dam na szczęście dziecku sąsiadki.

(Etiuda teatralna: stop klatka zostaje zwolniona. Wszyscy chodzą po scenie w różnych kierunkach i mówią chórem rytmicznie.)

WSZYSCY

Grosz szczęścia, grosz szczęścia, grosz szczęścia!

SĄSIADKA

Czy jesteś groszem szczęścia to się dopiero okaże. Przemycę cię z innymi monetami i kupię za ciebie los. Może szczęśliwy.

Wszyscy chodzą po scenie w różnych kierunkach i mówią chórem rytmicznie.

WSZYSCY

Kupi los, szczęśliwy los!

Etiuda teatralna: : srebrny grosz popychany jest od człowieka do człowieka aż wpada w ręce mężczyzny nr1.Stop- klatka

MĘŻCZYZNA 1

A co to za pieniądz? Fałszywka? Chwileczkę, jakiś znajomy? To srebrny grosz z mojego ojczystego kraju. Dobry poczciwy grosz z ojczyzny. Schowam cię i zbiorę do ojczystego kraju.

Etiuda teatralna: monety chwytają długie kawałki błękitnego i granatowego materiału poruszając nimi niczym morskie fale . Ludzie chwytają czerwony materiał wchodzą na niego, trzymając go udają rejs statkiem. Stop-klatka.

SCENA 6

Z pokładu statku schodzi srebrny grosz. Zwraca się do widowni.

SREBRNY GROSZ

I wreszcie wróciłem do rodzinnego kraju. Koniec poniżania. Koniec niedoli. Nadszedł czas radości. Pamiętajcie, nie wolno się poddawać. Po nocy wstaje dzień. Każdy dochodzi kiedyś do swoich praw.