PROGRAM EDUKACJI TEATRALNEJ

Założenia programowo – organizacyjne

Program autorski  Edukacji teatralna w nauczaniu zintegrowanymzakłada rozszerzenie materiału o elementy wiedzy i umiejętności z zakresu sztuki teatralnej.

Realizacja programu powinna być ściśle zintegrowana z podstawowym programem nauczania w kształceniu zintegrowanym.

Materiał rozłożony na trzy lata,  w myśl zasady stopniowania trudności, powinien być realizowany poprzez stosowanie różnorodnych metod, form nauczania i wychowania, nastawionych na wspieranie edukacyjne uczniów, ze szczególnym zwróceniem uwagi na indywidualne różnice, potrzeby oraz możliwości każdego dziecka.

 Koncepcja programu

 Edukacyjna koncepcja tego programu eksponuje w swoich podstawowych założeniach działalność twórczą dzieci i ich rozwój emocjonalny, uczuciowy i ruchowy oraz zaspakajanie ich potrzeb psychofizycznych, np. –potrzeby poznawczej, radosnego ruchu, różnorodnego działania, twórczości dziecięcej, zabawy, bezpieczeństwa, akceptacji i sukcesu, więzi i kontaktu z rówieśnikami, oparcia u dorosłych oraz fikcji i fantastyki.

Myślenie dziecka cechuje animizm i antropomorfolizm, które powodują, że bardzo chętnie ucieka ona w świat swoich marzeń, w  nierealny świat ożywianych przez siebie przedmiotów. Staje się ono wówczas reżyserem i aktorem jednocześnie, przeżywa własną przygodę z teatrem. Warto o tym pamiętać i świadomie dostarczać mu głębokich przeżyć artystycznych, które w przyszłości z pewnością będą podstawą odbioru sztuki.

Małe formy sceniczne, środki teatralne są niezmiernie bogatym źródłem satysfakcji, są początkiem prawdziwych przeżyć, uczą współpracy w zespole, uczą odpowiedzialności i kształtują ogromne więzi emocjonalne między członkami zespołu.

Zadania nauczyciela

Nauczyciel w swoich oddziaływaniach powinien uwzględniać różnice indywidualne uczniów pod względem emocjonalnym, intelektualnym i fizycznym. Realizacja programu oczekuje od nauczyciela sprawowania trzech funkcji: kierowniczej – nauczyciel stoi na czele grupy teatralnej, kieruje nią , przewodniczy jej,  interakcyjnej – nauczyciel jest w bezpośrednim kontakcie z uczniem, umie z nim rozmawiać, rozumie go, jest obdarzony zaufaniem grupy, którą prowadzi, organizacyjnej – nauczyciel nawiązuje współpracę z innymi, organizuje plan działań grupy, występy, wycieczki, spotkania, włącza do współpracy rodziców, szuka sponsorów, jest menadżerem zespołu.

Metody i formy pracy

Sfera emocjonalna  dziecka w tym wieku rozwojowym ulega wielkim przeobrażeniom, które pozostają w ścisłym związku z rozwojem osobowości dziecka. Toteż program powinien być wykorzystany w interesie rozwijającego się dziecka, a pomocne w jego realizacji powinny być metody wspierania aktywności twórczej i edukacyjnej ucznia, których istotę stanowi systematycznie stosowany sposób współdziałania nauczyciela z uczniami oraz uczniów między sobą.

Do takich metod, niewątpliwie, zaliczyć można: Metodę Ruchu Rozwijającego- W. Sherbone, metodę środka P. Dennisona, techniki Freineta oraz dramę i wszystkie jej techniki.

Metody, techniki oraz formy pracy stosowane przy realizacji programu mają w jak największym stopniu zaspokoić naturalne potrzeby fizyczne i psychiczne dzieci, pomóc w wyrównaniu ewentualnych zaległości dydaktycznych i kompensacji braków rozwojowych, stworzyć atmosferę akceptacji i zaufania, rozwijać indywidualne zdolności , zainteresowania oraz w atrakcyjny sposób pomóc zdobywać niezbędną wiedzę, a tym samym „skazać” dziecko na pełny sukces na miarę jego możliwości.

Cele dydaktyczno – wychowawcze

Realizacja programu zakłada kilka głównych celów dydaktycznych i wychowawczych:

• szerzenie kultury teatralnej,
• pielęgnowanie tradycji społecznego działania na rzecz kultury,
• zaspakajanie naturalnych potrzeb dziecka,
• umożliwienie kontaktu ze sztuką poprzez aktywne uczestnictwo
• stworzenie możliwości do samorealizacji,
• wzbogacenie i rozszerzenie wiedzy i słownictwa z zakresu edukacji teatralnej,
• rozwijanie wyobraźni, twórczości, zainteresowań,
• uwrażliwianie na piękno,
• inspirowanie do poszukiwania i kreowania nowych działań artystycznych i edukacyjnych,
• krzewienie kultury i estetyki żywego słowa,
• kształcenie umiejętności animatorów kultury teatralnej,
• wdrażanie do odpowiedzialności, systematyczności i samooceny.

Ćwiczenia składające się na treść zajęć teatralnych powinny kształcić i rozwijać:

• poprawność dykcyjną i językową – gimnastyka buzi i języka,
• doskonalić prawidłowe oddychanie,
• kształcić i rozwijać harmonię  ruchową ćwiczyć koncentrację
• ćwiczyć pamięć,
• kształcić umiejętność wyrażania uczuć i emocji,
• kształcić umiejętność pracy nad tekstem lub rolą,
• doskonalić warsztat teatralny przygotowując określony rodzaj inscenizacji